iesvelpt
iesvelpt 1. konjugācijas darbības vārds; intransitīvsLocīšana
Īstenības izteiksme:
Tagadne | Pagātne | Nākotne | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Vsk. | Dsk. | Vsk. | Dsk. | Vsk. | Dsk. | |
| 1. pers. | iesvelpju | iesvelpjam | iesvelpu | iesvelpām | iesvelpšu | iesvelpsim |
| 2. pers. | iesvelp | iesvelpjat | iesvelpi | iesvelpāt | iesvelpsi | iesvelpsiet, iesvelpsit |
| 3. pers. | iesvelpj | iesvelpa | iesvelps | |||
Pavēles izteiksme: iesvelp (vsk. 2. pers.), iesvelpiet (dsk. 2. pers.)
Atstāstījuma izteiksme: iesvelpjot (tag.), iesvelpšot (nāk.)
Vēlējuma izteiksme: iesvelptu
Vajadzības izteiksme: jāiesvelpj
Avoti: LLVV